Pairing : Kang Daniel x You
Rate : PG-15
Words : ~1100
By : AKEmi
Note : ขอบคุณสำหรับความสนใจมากๆเลยนะคะ เอาจริงๆก็ไม่คิดว่าจะมีคนอ่านด้วยเพราะแต่งตามใจตัวเองมาก 55555555 ไทม์ไลน์ในเรื่องอาจจะโดดๆนิดหน่อยนะคะ เราแต่งแค่เหตุการณ์สำคัญๆไม่เรื่อยเปื่อยมาก ไม่อยากให้ยืด กลัวจะเบื่อกัน แหะๆ
Tag : #ฟวบนฟ
คังแดเนียลกำลังนั่งเบื่ออยู่ในงานเลี้ยงต้อนรับของบริษัทโลจิสติกส์อันดับต้น
ลูกสาวคนเล็กของประธานบริษัทกลับมาจากเรียนซัมเมอร์แค่นี้ก็ต้องจัดใหญ่โต
คงจะได้มีตำแหน่งหน้าที่ในบริษัทซะล่ะมั้ง
“เลิกทำหน้าแบบนั้นที”
จูฮังนยอนนั่งลงข้าง ๆ เขา มือยื่นแก้วไวน์เล็กให้
“หน้ามึงก็ไม่ต่างจากกูมั้ย
แล้วนี่สาว ๆ ไม่มาเลยหรอวะ” แดเนียลเอ่ยถาม เพราะได้นั่งเฉย ๆ เลยได้มองสำรวจไปทั่วห้อง
ทำให้ไม่เห็นแก๊งสาว ๆ ที่เขารู้จักสักคน
“ใครจะมา
ไม่ใช่งานต้อนรับลูกชายประธานนี่หว่า นี่กูก็เห็นแต่พวกผู้ชายเนี่ย
ขนาดจินยองมันยังมาเลย แม่มันคงจับใส่รถให้มาปล่อยที่นี่แหง” เบจินยองเป็นลูกชายคนเล็กของหุ้นส่วนใหญ่ของสายการบินหนึ่ง
สังคมธุรกิจที่ใช้ความสัมพันธ์ของลูก ๆ
เพื่อเงินของพ่อแม่มันก็เป็นเรื่องที่ค่อนข้างปกติ
“คนอย่างเบจินยองออกงาน
แม่มันนี่น่าจะหวังกับที่นี่ไว้เยอะเหมือนกันนะ”
“ก็โลจิสเก่ามันโดนลูกค้าฟ้องจนชื่อเหี้ยขนาดนั้น
เป็นกูกูก็หาใหม่ ที่จริงนี่ก็ว่าจะคุยด้วยเหมือนกันนะ ออเดอร์ต่างประเทศเริ่มเยอะ
แต่ถ้าไม่อยู่ในตำแหน่งก็ยากว่ะ” ทั้งสองนั่งเงียบ ๆ กันต่อ
พวกเขาสนิทกันก็จริงแต่เพราะเป็นผู้ชายเลยไม่ค่อยจะยุ่งเรื่องส่วนตัวกันเท่าไหร่นัก
ฮังนยอนเองก็ไม่ใช่พวกช่างคุยแบบเขา ติดจะเงียบแบบจินยองด้วยซ้ำแค่หน้าตาดูเป็นมิตรกว่าเท่านั้นเอง
“อ้าว
มาว่ะ” มือที่ฮังนยอนยกขึ้นโบกให้ใครคนหนึ่งทำให้แดเนียลเงยหน้าขึ้นมามอง
หญิงสาวที่เขาคุ้นเคยเดินเข้ามาหา คืนนี้เธอใส่ LBD ที่มีลูกเล่นแค่พองามแถมยังแต่งหน้าไม่แรง
สร้างความแปลกใจให้กับเพื่อนสนิท
“เกือบจำไม่ได้
ทำไมวันนี้เบาจัง” แดเนียลเอ่ยทัก เธอถอนหายใจเบา ๆ
“ตื่นสาย”
คำตอบของเธอทำให้ชายหนุ่มทั้งสองหลุดหัวเราะออกมา
“เธอนี่มันจริง
ๆ เลย เออ แต่แบบนี้ก็สวยดี” ฮังนยอนเอ่ยชม
“Thanks
เป็นเกียรติมากที่จูฮังนยอนชมฉันว่าสวย”
เธอยกมือสะบัดผมก่อนจะหัวเราะออกมาพร้อมกันกับเพื่อนสนิท
“แล้วนึกไงมางาน
บ้านเธอมีโลจิสอยู่แล้วนี่” แดเนียลเอ่ยถาม เธอถอนหายใจอีกครั้งก่อนจะตอบ
“คุณนายเค้ารู้จักกับบ้านนี้น่ะสิ
ทีนี้เลยต้องมากันทั้งบ้าน” แม่ของเธอเป็นพวกมางานต้องพกทุกคนในบ้านมาด้วย
ต่างจากพ่อที่มักจะไปงานเลี้ยงต่าง ๆ เพียงคนเดียว ยกเว้นงานที่เกี่ยวข้องกับแฟชั่นก็จะให้เธอไปด้วย
แต่ก็ไม่ได้บังคับอะไร
“น่าสงสาร”
ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่ชายหนุ่มผมชมพูกลับหัวเราะใส่เธอเสียอย่างนั้น
จนเธออดไม่ได้ที่จะยกมือขึ้นมาตีแขนเขาเข้าหนึ่งที แดเนียลร้องโอดโอยเบา ๆ
แล้วดึงยื้อมือกับเธอไปมา
“ตีกันเป็นเด็ก...”
ฮังนยอนพึมพำ ได้ยินดังนั้นพวกเธอสองคนจึงหยุดและปล่อยมือออกจากกัน
ในที่สุดก็ถึงเวลาเปิดตัวทายาทคนสุดท้องของเจ้าของบริษัทนี้เสียที
เธอจับแขนฮังนยอนมาควงก่อนจะเดินไปใกล้ ๆ เวทีโดยที่แดเนียลเดินตามมาด้านหลัง
“ขอเชิญพบกับคุณจอนโซมีค่ะ”
สิ้นเสียงพิธีกร เสียงปรบมือก็ดังทั่วงาน
หญิงสาวที่ดูเด็กกว่าเธอเล็กน้อยก้าวขึ้นมาบนเวที
หน้าตาออกลูกครึ่งทำให้ดูมีเสน่ห์มากทีเดียว
ชุดสีโอรสที่ใส่ทำให้ดูอ่อนหวานแต่รูปแบบของชุดที่เป็นแบบเปิดไหล่ผ้าเรียบเข้ารูปก็ทำให้ดูเซ็กซี่เล็ก
ๆ
“สเปคแกนี่นา”
เธอหันหลังไปพึมพำกับเพื่อนสนิท ฮังนยอนเองก็แอบเหลือบมอง
ชายหนุ่มพยักหน้าและแย้มยิ้มมุมปากทั้งที่ยังจดจ้องหญิงสาวบนเวที
เห็นดังนั้นเธอเลยหันกลับมาส่ายหน้ากับฮังนยอน
“ไม่รอด”
คำที่ฮังนยอนเอ่ยออกมาทำให้เธอต้องกลั้นหัวเราะ
การแนะนำตำแหน่งในบริษัทและการเดินทักทายของจอนโซมีผ่านไปได้ด้วยดี
หลังจากเห็นว่าโซมีไม่ได้มีคนร่วมพูดคุยมากมายเท่าเมื่อไม่กี่นาทีก่อน
ฮังนยอนกับแดเนียลก็รีบเข้าไปสนทนาด้วยทันที
คนแรกไม่พ้นเรื่องออเดอร์ต่างประเทศของตนเองอยู่แล้ว ส่วนคนหลังนี่ก็ไม่พ้น ‘อยากรู้จักให้มากขึ้น’
“นูน่าทำไมอยู่คนเดียวล่ะครับ”
เสียงเรียกจากทางขวาทำให้เธอหันไปมอง
เบจินยองยื่นแก้วไวน์ที่บรรจุน้ำพันช์สีชมพูสวยมาให้
หญิงสาวรับมาแล้วกล่าวขอบคุณเบา ๆ ก่อนจะจิบไปเล็กน้อย ปกติเธอไม่ค่อยไว้ใจรับเครื่องดื่มจากใครหรอก
แต่เธอรู้ว่าจินยองเป็นเด็กนิสัยดีและไม่คิดอะไรกับเธอ
“ฮังนยอนกับแดเนียลคุยกับโซมีอยู่น่ะ”
เธอพยักเพยิดไปยังทิศที่ทั้งสามคนยืนคุยกันอยู่
“อ๋อ
ออเดอร์ต่างประเทศสินะครับ” จินยองพยักหน้าพลางยกแก้วพันช์ของตนขึ้นมาดื่มบ้าง
“เหงาล่ะสิ
ไม่เห็นแก๊งมาเลย” กลุ่มของจินยองจะเด็กกว่าเธอเล็กน้อย ค่อนข้างจะแสบพอสมควร
มีแค่จินยองที่ดูเป็นเด็กเรียบร้อยอยู่คนเดียว
“ที่จริง...นัดกันไปดูหนังอะครับ
แต่คุณหญิงให้ผมมางานนี้...” พูดจบจินยองก็เหลือบมองไปทางดาวเด่นของงานคืนนี้
“อ๋า...
โซมีสินะ คุณหญิงคุณนายแต่ละบ้านนี่เป็นงี้กันหมดเลยรึเปล่าเนี่ย” คำพูดของเธอทำให้จินยองหัวเราะเบา
ๆ หญิงสาวยิ้มให้กับความน่ารักนั้น ทั้งสองพูดคุยกันไปเรื่อยเปื่อยก่อนที่ฮังนยอนจะมาสมทบด้วย
“ไงจินยอง
ไม่ไปคุยกับโซมีล่ะ น่ารักอยู่นะ”
ฮังนยอนเอ่ยก่อนจะเรียกบริกรให้มาเสิร์ฟเครื่องดื่มให้
“ไม่ล่ะฮยอง
ไม่ใช่สเปคเลยอะ” คำพูดตรงไปตรงมาของคนอายุน้อยกว่าทำให้ฮังนยอนหลุดขำออกมา
“ไม่ไปคุยไว้หน่อยเดี๋ยวคุณหญิงก็บ่นหรอก”
เธอเอ่ยแต่จินยองก็ส่ายหน้าอยู่ดี
“ผมไม่ไปแทรกฮยองเค้าดีกว่า
แล้วผมว่าผมไม่น่าจะใช่สเปกคุณโซมีเค้าด้วย” จบคำพูดของจินยอง ทั้งสามก็หันไปมองคนที่ถูกพูดถึงที่กำลังคุยกันอย่างสนุกสนาน
“ไม่ปล่อยเลยจริง
ๆ แฮะ...” ฮังนยอนพึมพำ เธอพยักหน้าเห็นด้วยเบา ๆ
...จากวันนี้ไปคงเหงาไปอีกสักพักใหญ่เลยสินะ...
